Deze vrijdag vertegenwoordigde Biniam Girmay Hailu Eritrea aan de start van de wegwedstrijd voor beloften op de Wereldkampioenschappen. Hij die Intermarché-Wanty-Gobert in augustus vervoegde, werd op het parcours van 160 kilometer tussen de historische steden Antwerpen en Leuven als één van de te volgen renners beschouwd. En op 21-jarige leeftijd bevestigde Girmay met een indrukwekkende vertoning van maturiteit.
Van de eerste tot en met de laatste kilometer was hij alomtegenwoordig in de kop van het peloton. Niettegenstaande de grote nervositeit en vele valpartijen in het peloton, kwam Girmay probleemloos het Flandrien circuit door. Op deze manier bevond hij zich bij het verlaten van de laatste kasseistrook in een peloton van een veertigtal renners, dat inmiddels de vroege vlucht ingerekend had.
De algemene hergroepering maakte daarna plaats voor een open strijd op de lokale ronde in Leuven, zodat er tot in de slotkilometers twijfel was over een eventuele sprint. Een geduldige en perfect geplaatste Girmay overleefde de ontelbare veranderingen van ritme in de Leuvense straten en begon de laatste vijf kilometer in een gereduceerd peloton.
Tijdens de aanloop naar de rode vod maakte de Italiaan Baroncini van een dood moment gebruik om er alleen vandoor te trekken en in een mum van tijd een gat met de concurrenten te slagen. Biniam Girmay bevond zich op de tweede rij en slaagde erin om dankzij een verbluffend eindschot, waarin hij zijn leeftijdsgenoten één voor één voorbijstak, de pelotonsprint te winnen. De Eritreeër strandde op 2 seconden van de nieuwe wereldkampioen.
Dankzij het behalen van de zilveren medaille schrijft Biniam Girmay geschiedenis door als eerste Afrikaan met donkere huidskleur op het podium van een Wereldkampioenschap wielrennen te eindigen. Daags na de bekendmaking van de toewijzing van de Wereldkampioenschappen van 2025 aan Rwanda is dit een uiterst interessant feit.
« Het was een enorm nerveuze wedstrijd, en dit vanaf de eerste kilometer. Ik was aandachtig en probeerde zo goed mogelijk de gevarenzone te vermijden. Daarvoor kon ik op de constante steun van mijn ploeggenoten rekenen en daarvoor wil ik hen dan ook uit de grond van mijn hart bedanken. We hebben opgemerkt dat verschillende landen de wedstrijd in functie van een sprint controleerden, waardoor ik opteerde om de finale geduldig af te wachten. We waren vol vertrouwen in geval van een groepssprint, want de laatste maanden heb ik getoond dat ik dit goed beheerste. In de laatste kilometer was er een grote strijd om te positioneren, maar ik voelde me sterk genoeg om mijn kalmte te bewaren en uit de wind te blijven, met het risico om ingesloten te raken. » « Ik ben zeer fier op wat ik net bereikt heb. Deze zilveren medaille betekent veel voor Eritrea, en voor Afrika in zijn geheel. Ik ben ervan overtuigd dat de toekomst van mijn land roze kleur, want we beschikken over grote capaciteiten. Sinds jaren werken we hard om dit potentieel uit te bouwen en met nog wat meer ervaring zullen er nog resultaten als deze volgen. Ik zie de toekomst met hoop tegemoet, het zou een droom zijn om in 2025 naar Rwanda te trekken met de ambitie om deze zilveren medaille in een regenboogtrui om te zetten. Het is ook een eer voor mij om dit resultaat hier te behalen, in België, het land van mijn team Intermarché-Wanty-Gobert. Deze structuur heeft me de mogelijkheid geboden om me op het allerhoogste niveau van het internationale wielrennen te tonen. De ploeg heeft me vanaf de eerste dag aangemoedigd en gesteund. Daarom wil ik ook hen bedanken. »
