De zeventiende rit in de Ronde van Spanje (2.WT, 14/08-5/09) richting Lagos de Covadonga beloofde een beslissende plooi in het algemene klassement te leggen. Bovenop de aankomst op de top (12.5 km aan 7%), zouden de renners de beklimming naar La Collada Llomena (7.6 km aan 9,1%) tweemaal ontdekken.
De rit van 168 kilometer door Asturië was zeer intens, en dit vanaf de beginfase waarin hard gekoerst werd om de ontsnapping van de dag te vormen. Na één uur wedstrijd slaagde daar ondanks de passage over de Altu de Hortigueru (5.3 km à 4,7%) na 35 kilometer geen enkele renner in. Zonder vroege vlucht openden de favorieten voor de rode leiderstrui, die nog steeds op de schouders van Odd Christian Eiking was, de debatten op de eerste beklimming van de Collada Llomena.
De strijdlustige Noor bood weerstand aan het hoge ritme van zijn opponenten tot op de tweede beklimming van de Collada Llamena. Het is bij deze tweede passage, op ongeveer 60 kilometer van de aankomst, dat Roglic en Bernal hun tegenstanders in de regen op achterstand zetten. Louis Meintjes en Jan Hirt maakten deel uit van deze jagende groep van een tiental renners. De natgeregende wegen hebben de rode trui niet gespaard, Eiking werd in de voorlaatste afdaling slachtoffer van een valpartij toen hij samen met Simone Petilli de achterstand op de achtervolgers kleiner aan het maken was. Deze nieuwe tegenslag heeft Eiking niet neergeslagen, want hij bleef tot aan de aankomst het volle pond geven.
Na een strijd man tegen man in de mist en de regen op de slotklim pakte Primoz Roglic de ritzege en heroverde hij de leiderstrui van Odd Christian Eiking. Meintjes finishte met de solide steun van Jan Hirt (14e) op de 9e plaats. De Zuid-Afrikaan stijgt naar dee 12e plaats in het voorlopige klassement, net na Eiking (11e). Nieuwe verschuivingen in dit algemene klassement zouden deze donderdag opnieuw kunnen opduiken na drie beklimmingen en de aankomst op de top van de Alto d’El Gamoniteiru.
Gisteren vertelde ik dat ik niet teleurgesteld zou zijn indien ik de rode leiderstrui in deze zware rit niet zou kunnen behouden en daar denk ik nu nog steeds hetzelfde over. Ik heb een fantastische twee weken beleefd en ben fier op mijn prestaties! Het geluk lachte me dagenlang toe, tot ik vandaag in de afdaling met pech af te rekenen kreeg, net voor ik de aansluiting met de groep der favorieten kon maken. Mijn voorwiel gleed weg op het gladde wegdek wanneer ik door een valpartij voor me opgeschrikt werd. Het is spijtig, want dit tijdsverlies zorgt ervoor dat ik uit de top 10 verdwijn. Gelukkig kom ik er met de schrik vanaf. Ik voel me uiteraard wat stijf en zal tot morgen moeten afwachten hoe ik de valpartij verteer. Met Louis en mezelf aan de deur van de top 10 hebben we in elk geval nog een mooi doel voor de komende dagen!
