Met de gele leiderstrui om de schouders stond Georg Zimmermann samen met zijn ploegmaten deze zaterdag in de slotrit van de Tour de l’Ain (2.1, 31/7) voor een grote uitdaging. Dat de gashendel van bij de start tot aan de finish in deze 125 kilometer lange koninginnenrit open stond is een understatement. Nog voor de eerste van vijf gecategoriseerde beklimmingen moesten al heel wat hoogtemeters overwonnen worden. Théo Delacroix toonde zich actief in deze beginfase en sloot aan bij een kopgroep van 20 renners die de Côte de Matafelonen de Côte de Samognat als eerste voor hun rekening namen.
Voor de resterende 80 kilometer nam het peloton met Georg Zimmermann de leiding over. De groep werd steeds meer uitgedund, tot op de top van de Col de Menthières (9,1km aan 6,3%), de laatste klim en scherprechter van deze Tour de l’Ain, nog slechts zes renners over bleven. Ook wedstrijdleider Georg Zimmermann moest op 4 kilometer van de top het hoofd buigen. Gesteund door de kracht van de gele trui gaf de 23 jarige Duitser alles in de achtervolging, maar slaagde er in deze laatste 25 kilometer niet in om de verloren tijd goed te maken. Storer rondde een solo af en pakte de dubbelslag in Lélex Monts-Jura. Georg Zimmerman eindigde 22e in een tweede achtervolgende groep op 1’23 van de winnaar. Daarmee eindigde de Duitser op de 7e plaats in het eindklassement.
Ik verwachtte een zware koers, maar het werd uiteindelijk nog een moeilijkere beproeving dan wat ik me kon inbeelden! Het was enorm uitputtend. De andere teams daagden ons als team uit door van bij de start vol te koersen. Na 70 kilometer had ik geen ploegmaten meer bij me, maar ik ben dankbaar voor wat ze voor me gedaan hebben. In het bijzonder Théo presteerden goed en gaven alles wat ze hadden voor mij. Ik had dezelfde goede benen als gisteren, maar dat was niet genoeg. Zes renners waren sterker op de finale klim, dus kan ik geen spijt hebben. Na de laatste beklimming was de samenwerking in de achtervolging niet goed genoeg, dus was de 7e plaats in het eindklassement het hoogst haalbare. Gisteren was een fantastisch succes, dus ben ik enorm gelukkig. Ik ben trots op hoe ik met deze nieuwe ervaring als wedstrijdleider in de laatste rit omgegaan ben. Ik bleef koel en deed het niet zo slecht, wat me veel vertrouwen geeft voor de toekomst. Dit is mijn voorlopig beste resultaat in een eindklassement bij de profs en deze ervaring is belangrijk om naar de toekomst mee te nemen. Ik denk nog niet aan morgen, want ik wil hiervan genieten. Ik ben nu voor een lange tijd ernstig gefocust bezig geweest aangezien ik uit de Ronde van Frankrijk kom. Maar ik weet dat eens ik weer thuis ben, ik vol motivatie de Ronde van Duitsland zal beginnen voorbereiden. Ik kijk enorm uit om voor het eerst aan mijn nationale ronde deel te nemen en droom al langer om daar goed te presteren. Bovendien is de laatste rit in Nürnberg slechts op 150 kilometer van mijn woonplaats. Na mijn blessure aan het begin van het seizoen en het breken van mijn scafoïde beentje in de Ronde van Frankrijk heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn slechtste seizoen tot nu toe nog kan omzetten in mijn beste seizoen ooit!
