22. Alexander Kristoff is gelost, keert in extremis terug en sprint naar de zege in de Deutschland Tour.
« Ik hou van koersen in Duitsland, misschien omdat ik er al vele goede resultaten behaalde. In de Ronde van Duitsland is het zelfs zo dat ik bij elke deelname minstens één etappezege kon veroveren. Deze zomer was het echter geen sinecure om een rit te winnen. Op het heuvelachtige terrein rondom Marburg werd er hard gekoerst om alle sprinters te elimineren, waardoor ik tot drie keer toe contact met het peloton verloor. Telkens bracht Sven Erik Bystrøm me terug, tot ik in de slotkilometers opnieuw op achtervolgen aangewezen was. Ik communiceerde aan mijn ploeggenoten dat ze niet op mij moesten rekenen voor de sprint. Ik gaf het echter niet op, en als bij wonder kwamen Sven en ik op anderhalve kilometer van de finish alsnog bij het gereduceerde peloton aansluiten. In een mum van tijd bevond ik me in het wiel van Barnabás Peák, die me op fantastische wijze naar de overwinning leidde. Wat een dag. Achter elke overwinning zit een verhaal, dat maakt ze zo bijzonder. En achter elke overwinning zit ook een team, want zonder team is het op dit niveau haast onmogelijk om wedstrijden te winnen. Dankzij mijn vijf zeges met Intermarché-Wanty-Gobert ben ik nog veertien stuks verwijderd van het symbolische aantal van 100 professionele zeges. »
