Deze dinsdag verzekerden de renners de spanning tot aan de finish van de 62e editie van de GP de Denain (1.Pro, 21/09),waarin in de tweede wedstrijdhelft meer dan 20 kilometer kasseien moesten afgelegd worden. Na een eerste 100 kilometer lange lus rondom Denain zonder noemenswaardige hindernissen, waarin vijf renners met een voorsprong van bijna 6 minuten voor het peloton reden, trok Ineos Grenadiers alle registers open.
Op 80 kilometer van de aankomst versnelde de zwarte brigade op één van de eerste van twaalf kasseistroken, waardoor de oorspronkelijke kopgroep door twaalf nieuwe leiders vervangen werd. De voorsprong van het dozijn renners, met daarbij Quinten Hermans, oscilleerde tussen de halve en volle minuut. Met nog 30 kilometer te rijden aasde Taco van der Hoorn op een herkansing, hij die door een valpartij op de tweede kasseistrook de boot miste. Zijn poging om over de kasseien van Maing naar Quérénaing, die binnen twaalf dagen ook in het parcours van Parijs-Roubaix voorkomen, de sprong naar de kopgroep te maken, draaide echter op niets uit.
In zijn laatste wegkoers van het seizoen stelde Quinten Hermans zijn kwaliteiten ten toon door met Kwiatkowski, Dewulf en Davy één van de vier laatste overlevers van deze kopgroep te zijn. Op de finale kasseistrook bij het ingaan van de laatste 10 kilometer moest de Looienaar de strijdbijl echter begraven, waarna van der Hoorn, Kreder en De Gendt zich rond Baptiste Planckaert verzamelden. De drie overgebleven vluchters werden in extremis gegrepen en maakten plaats voor Jasper Philipsen om naar de zege te sprinten. Planckaert finishte als 8e en behaalde daarmee zijn vierde top 10 in deze voorsmaak op de Hel van het Noorden.
« De kasseistroken volgden elkaar snel op en bij de passage over de derde scheurde het peloton volledig uit elkaar. In de sterke kopgroep slaagde ik erin om op de beslissende aanval te reageren. Ik had echter diep in het krachtenarsenaal moeten tasten om de ontsnapte Dewulf en Kwiatkowski bij te benen, waardoor het op de laatste kasseistrook net iets te snel voor me ging. Spijtig genoeg kon ik het dus niet tot aan de finish uitzingen, maar ik heb alvast genoten van deze laatste wegwedstrijd van het jaar. Het was aangenaam om het seizoen in een vrije rol af te sluiten, nadat ik eerder dit jaar hard gewerkt heb om mijn grote ambities waar te maken. Ik heb enorm veel geleerd in mijn eerste seizoen in de World Tour, onder andere dat ik in de finale van wedstrijden op het hoogste niveau kan meespelen, maar ook op tactisch gebied om mijn inspanningen tot een goed einde te brengen. Het is met grote tevredenheid over mijn wegcampagne dat ik dit weekend mijn eerste rondjes in het veld zal maken! »
