De vijfde rit in de Ronde van Spanje (2.WT, 14/08-5/09) tussen Tarancón en Albacete was nerveus in de finale. Het peloton, onder impuls van Intermarché-Wanty-Gobert, liet eerst een ontsnapping van drie renners een voorsprong van maximaal zeven minuten nemen alvorens bij het naderen van Alcete een versnelling hoger te schakelen. De 30 laatste kilometer beloofden door een zijwind nerveus te zijn, maar uiteindelijk was haar kracht te zwak om het peloton te doen breken. Het leek er dus op dat het peloton zonder strubbelingen op een massasprint afstevende, tot een massale valpartij op 12 kilometer van de finish het peloton in twee scheurde. Rein Taaramäe kon de valpartij niet vermijden en bevond zich lange tijd op de grond met zijn ploeggenoot Kévin Van Melsen (die meerdere kneuzingen heeft maar deze donderdag opnieuw zal starten). De rode trui kon na lange tientallen seconden van onbeweeglijkheid op de grond zijn weg verder zetten, maar het ritme in het peloton heeft hem ondanks de steun van zijn ploeggenoten niet toegelaten om terug te keren. Taaramäe gaf uiteindelijk meer dan twee minuten toe op ritwinnaar Jasper Philipsen et moest zijn rode trui aan Kenny Elissonde afstaan. Taaramäe zal deze donderdag met oppervlakkige blessures in de bollentrui van beste klimmer aan de start van de zesde rit van 158,3 kilometer tussen Requena en l’Alto de Cullera (1,9km aan 9,4%) aan de start staan.
Een valpartij gebeurde voor me, terwijl ik vooraan in het peloton gepositioneerd was. Ik slaagde erin om ze te ontwijken, maar een renner net achter me nam me mee in zijn val. Ik wilde zo snel mogelijk weer de fiets op, maar het leek een eeuwigheid te duren vooraleer ik de ruimte kreeg van de renners die boven op me gevallen waren. Eens iedereen recht was en ik een nieuwe fiets gekregen had, was mijn achterstand op het peloton al meer dan 1 minuut. Het was onmogelijk om nog recht te zetten. Het is spijtig om de trui op deze manier te verliezen, maar dit maakt deel uit van de wedstrijd. Gelukkig kom ik er zonder al te veel kleerscheuren uit. Gisteren viel ik in de laatste 3 kilometer, vandaag had ik minder geluk. Maar ik ben niet triest. Ik verkies om de glimlach op mijn gezicht te behouden en blij te zijn om mijn overwinning en de twee magische dagen in het rood. Ik heb nu de bergtrui op mijn schouders en dat zou in het vervolg van deze Vuelta een nieuw doel kunnen worden. Of proberen om een nieuwe rit te winnen.
