Deze zondag begon het peloton gezapig aan de Antwerp Port Epic (1.1, 12/09) en liet vier renners tot vier minuten uitlopen. Ze wisten namelijk wat er nog op het menu stond: niet minder dan 36 kilometer onverharde wegen en 28 kilometer kasseien. Intermarché-Wanty-Gobert nam zijn verantwoordelijkheid in de achtervolging en nam de vluchters al snel te grazen. Over de eerste onverharde wegen ontstond een kopgroep van oorspronkelijk zeven renners met Taco van der Hoorn. Enkele sterke mannen slaagden er nog in om de sprong te maken en op die manier kreeg de Nederlander het gezelschap van zijn ploeggenoot Danny Van Poppel. De dertien renners werkten samen als een gesmeerde ketting, tot Mathieu van der Poel op een onverharde strook op 25 kilometer van het einde zijn moment uitkoos om aan te vallen. Danny Van Poppel reageerde gevat en lanceerde Taco van der Hoorn om met de vluchter mee te springen. De Nederlanders bouwden hun voorsprong gestaag uit en ondanks een aanvalspoging op naam van van der Hoorn op 2 kilometer van de aankomst in de Antwerpse Haven, sprintten de twee voor de zege. Daarin moest van der Hoorn zijn meerdere erkennen in van der Poel. Danny Van Poppel eindigde net naast het podium.
« Danny en ik reageerden goed op de uitval van Mathieu van der Poel en ik was tevreden dat ik mijn wagonnetje kon aanpikken. Maar eens we met twee voorop waren, was het nadenken over de tactiek voor de finale. Ik voelde me nog heel goed, maar het was duidelijk dat ook van der Poel sterk was. Ik was dus niet zeker of ik hem kon kloppen. Op een sprint met Danny gokken was door de aanwezigheid van Merlier echter ook geen garantie op gewonnen spel. Ik werkte dus mee met van der Poel en hoopte om hem er op de brug op 2 kilometer van de finish af te schudden, maar hij liet zich niet verrassen. Ik ben dus een tevreden tweede man, want ik botste op een snellere vluchtgezel. »
