Een nieuwe massasprint werd verwacht in de derde etappe van de Ronde van Spanje, de laatste op Nederlandse bodem, door het volledig vlakke parcours rondom Breda. Jan Bakelants heeft nochtans lang weerstand geboden aan een ontsnapping van zeven renners, die onmiddellijk na de start ten aanval trokken. De 35-jarige ritwinnaar uit de Ronde van Wallonië van vorige maand reed op deze manier 170 kilometer lang aan de leiding van de wedstrijd, vooraleer de sprinters de degens kruisten in de sprint.
De beschermde renner van het World Team, Gerben Thijssen, kreeg groen licht om te starten na bijkomende onderzoeken van zijn enkel in het ziekenhuis van Amsterdam. Ondanks de pijn mengde hij zich in de sprint en eindigde hij als vijftiende. Deze maandag krijgen de renners een rustdag na de transfer naar het Baskenland.
« Onze sprinter Gerben Thijssen is gekwetst na zijn valpartij van gisteren en daarom gingen we naar een alternatieve strategie op zoek. Taco van der Hoorn heeft op Nederlandse bodem bewezen dat het mogelijk is om vanuit de vroege vlucht het peloton vooraf te blijven. Op dergelijke technische wegen met talrijke bochten is het namelijk niet evident voor het peloton om een kloof op een goed samenwerkende groep te dichten. Ik koos dus voor een aanval samen met een aantal andere sterke renners, maar helaas kwam er toch vrij snel controle en kregen we nooit meer dan drie minuten voorsprong. Dit leek me niet voldoende, wetende dat nervositeit in aanloop naar een stuk zijwind voor een versnelling in het peloton zou zorgen. We hadden het peloton in ons kielzog, maar zijn zo lang mogelijk blijven vechten. Ik kan tevreden zijn met mijn dag op kop van de wedstrijd. »
« Gisteren was er na mijn valpartij grote twijfel of ik nog wel zou kunnen starten in deze derde rit. Na het ziekenhuisbezoek in Amsterdam moest ik vanwege hevige pijn in mijn enkel met de rolstoel tot in mijn kamer gebracht worden. De onderzoeken hebben geen breuken aangetoond, dus kreeg ik groen licht om te starten. Ik had zo uitgekeken naar deze Vuelta, het zou echt een grote teleurstelling geweest zijn om op deze manier huiswaarts te moeten keren. Daarom ben ik zo gelukkig dat ik er na een goede nacht in geslaagd ben om de finish in Breda heelhuids te halen. Het was uiteraard geen makkelijke etappe voor mij, maar ik ben ondanks de pijn blijven vechten. Morgen zal ik mijn enkel op de rustdag zo weinig mogelijk belasten in de hoop dat mijn blessures snel zullen genezen. Vaak ben ik sterker na een tegenslag en daarom ben ik ervan overtuigd dat ik de komende lastige etappes op het Spaanse vasteland zal overleven. De volgende kans op een sprint is aan het einde van de elfde etappe en die wil ik met beide handen grijpen! »
